De abdij van Sept-Fons

De abdij van Sept-Fons in de Bourbonnais werd in 1132 gesticht vanuit de abdij van Fontenay, nog tijdens het leven van sint Bernardus. Nadat zij eeuwen van grote vurigheid had gekend kwam de kloostergemeenschap in verval tot zij in 1656 werd hervormd door Dom Eustache de Beaufort. De heilige Benedictus Joseph Labre (1748-1783) ontving hier het habijt maar kon niet in het klooster blijven. Hij werd bedelpelgrim en stierf in Rome op de trappen van Santa Maria ai Monti. De Franse Revolutie verdreef in 1791 de monniken uit Sept-Fons en verscheidenen van hen o.a. de zaligen Paul (Paulus) en Élie (Elias), getuigden van hun geloof op de zgn. « pontons » (gevangenisschepen) van Rochefort

Nadat de monniken in 1840 in Sept-Fons waren teruggekeerd waren er twee belangrijke abten die in de geschiedenis van de abdij een markante rol zouden spelen. Dom Sébastien Wyart herenigde in 1892 het merendeel van de cisterciënzers die zich hadden aangesloten bij de hervorming van La Trappe en werd de eerste algemeen abt van de Orde der hervormde Cisterciënzers (nadien genoemd de Orde van de Cisterciënzers der Stricte Observantie). Zijn opvolger, Dom Jean-Baptiste Chautard, schrijver van« L’âme de tout apostolat », gaf de communiteit een grote bezieling van innerlijk leven. Pater Jérôme Kiefer (1907-1985) ontving van hem het habijt.

In 1980 werd Dom Patrick Olive tot abt van Sept-Fons gekozen. Hij benoemde pater Nicolas tot novicenmeester. Het onderricht en het voorbeeld van pater Jérôme waren van grote invloed op de kloostergemeenschap. Sept-Fons ontving talrijke roepingen die de stichting van Nový Dvůr in 2002 mogelijk maakten.