Nový Dvůr

Jeszcze przed rokiem 1989 Pan Bóg wzbudził pragnienie w sercach kilku czeskich i słowackich chrześcijan, by prowadzić życie trapistów. O istnieniu trapistów dowiedzieli się z książki Thomasa Mertona Siedmiopiętrowa góra, która została przełożona na język czeski i wydana w Rzymie w roku 1968.

Wkrótce po przewrocie Sept Fons nawiedziła grupa czeskich księży i młodych ludzi z prośbą, by mnisi przyjechali do Czech założyć klasztor. Ojciec opat razem z ojcem magistrem zdecydowali się na przyjęcie czeskich kandydatów, by formować ich do życia mniszego.

To co wydawało się niewyobrażalne, stało się namacalną rzeczywistością. Młodzi Czesi wstępowali w sporej liczbie. Pierwszych czterech złożyło czasowe śluby w roku 1998, kolejni byli w formacji. Wtedy właśnie Sept-Fons mogło zacząć rozważać założenie fundacji w kraju, który na wiele dziesięcioleci został całkowicie pozbawiony zakonnego i mniszego życia. Na swój nowy dom bracia wybrali diecezję pilzneńską na zachodzie Czech, na terenie Sudetów, miejscu żałoby i wielkich ludzkich tragedii związanych z wysiedleniem obywateli niemieckich po II wojnie światowej.

Pod koniec stycznia 1999 roku mnisi odkryli Nový Dvůr, ruiny gospodarcze z XVIII wieku. Nový Dvůr stoi na pięknym odosobnionym terenie, na wysokim wzniesieniu o surowym klimacie. Były to niegdyś zabudowania gospodarcze należące do klasztoru premonstratensów w miejscowości Teplá wybudowane przez najwybitniejszego architekta doby baroku Kiliana Ignaca Dintzenhofera (1689–1751). Stały opuszczone przynajmniej od likwidacji klasztoru w roku 1950. Pierwotnie gospodarstwo składało się z okazałego budynku mieszkalnego i trzech skrzydeł gospodarczych otaczających kwadratowy dziedziniec ze studnią pośrodku.

Projekt obejmował odbudowę istniejących budynków i dobudowę nowoczesnych elementów niezbędnych do prowadzenia życia mniszego. Swoją współpracę zaoferował na wyjątkowo atrakcyjnych warunkach londyński architekt John Pawson→ http://www.johnpawson.com/ Jego nowoczesny minimalistyczny styl idealnie odpowiada prostocie cysterskiej tradycji. Współpracował z atelier architekta Jana Soukupa→ https://www.atelier-soukup.cz/ i z firmą Bolid-M →http://www.bolid-m.cz/web/www.nsf, zapewniającą nadzór budowlany.

Kilku braci z Sept Fons tymczasowo zamieszkało na plebanii w miejscowości Nečtiny, którą diecezja przekazała im do dyspozycji. Zaczęli tutaj prowadzić życie mnisze, jednocześnie kontrolując postęp prac na budowie. W pierwszych dniach pobytu została tutaj umieszczona figura Maryji Panny, by zapewnić Jej patronat na czas budowy.

11 czerwca 2001 roku opat Patrick z Sept Fons w obecności wielu przyjaciół, księży i zakonników, nuncjusza apostolskiego, pilzneńskiego biskupa Franciszka Radkovskiego i biskupa z Lyonu Philippa Barbarina położył kamień węgielny.

20 sierpnia 2002 roku, w święto świętego ojca Bernarda, odbyło się uroczyste erygowanie klasztoru. Mnisi przeprowadzili się z Nečtin na budowę. Przy śpiewie psalmów, z krzyżem i figurą Matki Bożej (dziś znajduje się w kościele) na czele, szła uroczysta procesja przez las do klasztoru. Po mszy świętej, której przewodniczył biskup Radkovský, a po odczytaniu aktu erekcji opat Patrick pobłogosławił fundatorom. Na dzień powstania klasztoru ukończona była jedynie prowizoryczna kaplica i skryptorium. Robotnicy właśnie opuścili południowe skrzydło, w którym został umiejscowiony refektarz, kuchnia i dormitorium i zachodnie skrzydło. Przygotowanie posiłków umożliwiała stara kuchenka znajdująca się z tyłu refektarza. Bracia z Sept-Fons, którzy przybyli wraz z opatem na uroczystości, pomagali urządzić dormitorium.

W ciągu pierwszych lat klasztor-matka zapewniał potrzebne wsparcie młodej wspólnocie. Opat Sept Fons przyjeżdżał, by przewodniczyć obłóczynom, przyjmował śluby braci i zapewniał wszystko co potrzebne. Ojciec Mikołaj magister nowicjatu, przyjeżdżał dwa czy trzy razy w roku na krótkie pobyty, by udzielać rad młodemu nowodworskiemu magistrowi i jego uczniom i przypominał zasady życia mniszego.

2 września 2004 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia kościoła. Poświęcenie, na które składają się wyjątkowo uroczyste modlitwy i rytuały uczyniło z betonowej budowli jakby personifikację konkretnej i nieustannej modlitwy. Domus orationis, to nie tylko dom modlitwy, ale to dom, który modli się każdym swoim kamieniem, dom, który sam stał się modlitwą.

Obrzęd prowadził biskup Radkovský w obecności nuncjusza apostolskiego, kardynała Vlka, ówczesnego arcybiskupa praskiego i kardynała Barbarina, arcybiskupa Lyonu. Wśród uczestników byli cysterscy i trapistyczni opaci i ksieni, zakonnicy i zakonnice oraz księża. W uroczystości uczestniczyło ponad 3000 ludzi, większość z nich uczestniczyła w liturgii na zewnątrz, obserwując jej przebieg na ekranach projekcyjnych. → Fragmenty kazania z oktawy poświęcenia kościoła.

W roku 2004 został również otworzony nowicjat. Młodych mężczyzn, którzy przychodzą tutaj szukać swojego powołania, jest wciąż dużo, a kiedy zostanie ich tylko ułamek, dla każdego doświadczenie modlitwy i życia mniszego stanowi ważny wkład w przyszłe życie.

14 września 2007 roku, podczas mszy świętej sprawowanej przez biskupa Franciszka Radkovskiego, ojciec opat z Sept-Fons odczytał list, w którym podnosi nasz klasztor do miana autonomicznego przeoratu. Następnie w chórze jeden brat po drugim, profesi czasowi razem z wieczystymi, złożyli śluby stałości miejsca. Poprzez ten ślub zobowiązali się, że zostaną aż do śmierci we wspólnocie, do której ich powołał Bóg. Następnie w kościele miał miejsce wybór przeora. Zarówno ryt tego obrzędu jak i ślubowania, które mu towarzyszą, czynią z niego akt Bożej łaski. Po dokonaniu wyboru, ojciec opat przekazał pierścień i klucze nowo wybranemu przeorowi, którym został brat M. Samuel Lauras, a bracia złożyli na jego ręce ślub posłuszeństwa. Nazajutrz, w święto Matki Bożej Bolesnej ojcowie magistrzy z Sept-Fons i z Novégo Dvoru ukoronowali figurę Matki Bożej znajdującą się na krużgankach.

24 czerwca 2009 roku został poświęcony dom dla gości, przebudowany ze stajni ze spichlerzem.

8 grudnia 2011 roku mnisi byli świadkami uroczystego aktu, który przekształcał przeorat Nový Dvůr w opactwo. Pierwszym opatem został wybrany dotychczasowy przeor, przełożony fundacji. W czasie nieszporów opat Samuel Lauras poświęcił swój urząd, nowe opactwo i nowicjat Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Wszyscy włącznie z nowicjuszami i postulantami podpisali na ołtarzu akt poświęcenia, bogato zdobiony pergamin, który został następnie zdeponowany w pozłacanym krucyfiksie i umieszczony na dzwonnicy kościoła.

12 grudnia 2011 roku, w dzień wspomnienia Matki Bożej z Guadalupe miała miejsce benedykcja opata. Dom Samuel przyjął insygnia opackie – Regułę, pierścień, pastorał i mitrę.

Życie wraca w tory codzienności. Dla mnichów to przede wszystkim pewne tory modlitwy, które wiodą ku ufnej przyjaźni z Bogiem i pociągają ku Niemu cały świat.