Życie braterskie we wspólnocie

Wspólnota mnichów jest miejscem braterskich relacji, ale według słów Reguły przede wszystkim jest miejscem walki duchowej. Każdy toczy ten bój sam a inni nie muszą tego w ogóle dostrzegać – a jednocześnie te zmagania dotykają wszystkich dlatego, że wspólnota jest żywym organizmem, jednym ciałem.

Każdy mnich wie, że wspólnota stanowi tą najlepszą glebę dla jego duchowego wzrostu. Na końcu okaże się, że dni pełne trosk i napięcia były okazją do zyskania nieoczekiwanej odwagi i miłości, która dojrzała, pomimo że się o nią bezpośrednio nie starał. Pod szorstką fasadą ludzkiego charakteru znajduje prawdziwą – wszak męską i tylko powściągliwie okazywaną – serdeczność braterskich relacji. Nie tęskni za czułością, która chroniłaby go jak dziecko, nie szuka łatwych sojuszy, które osłabiają znaczenie społeczności. Pozostaje uważny i przezorny, ufa swym współbraciom, ma w nich oparcie. Wiele od nich oczekuje, ale jeszcze więcej daje.