Boże oficjum i Eucharystia
Święty Benedykt poświęca dużo miejsca w swojej Regule na opis tego jak ma wyglądać sprawowanie Bożego Oficjum. Składa się ze śpiewu hymnów i psalmów, czytań z Pisma Świętego – krótkiego w godzinach mniejszych, długiego w oficjum nocnym – i z modlitwy wiernych. Wspólnota mnichów oddaje Bogu chwałę w imieniu Kościoła i prosi Boga, by się pochylił nad naszym światem. Najważniejszym punktem życia mniszego jest jednak sprawowanie Eucharystii.
„Przemawiajcie do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach“.
(Ef 5, 19)
Święty Benedykt wprawdzie szczegółowo określił, jak oficjum ma przebiegać, ale istnieje możliwość przystosowania go danego miejsca i czasu. W opactwie Nový Dvůr Boże Oficjum sprawujemy w języku czeskim. W dni świąteczne śpiewamy piękne starodawne śpiewy gregoriańskie. Łączą nas one z mnichami, którzy nas poprzedzili i śpiewają już na chwałę Bogu w wieczności.
„W porze Bożego Oficjum skoro tylko odezwie się sygnał, trzeba pozostawić wszystko, co mamy w rękach, i biec jak najśpieszniej, z powagą jednak, aby nie rozpraszać innych. Nic nie może być ważniejsze od Służby Bożej.“
(Reguła Świętego Benedykta, rozdział 43)
Centrum życia mniszego jest celebracja Eucharystii. Ona przemienia nas każdego dnia i wiedzie ku wieczności. Nasza mała i ograniczona egzystencja łączy się z ofiarą Chrystusa, której płodność jest nieskończona. Eucharystia jest rzeczywistym centrum, wokół którego koncentruje się całe życie opactwa. Poprzez nią i w niej obecny jest wśród nas nasz Zbawiciel, Pan Jezus. Mnisi wierzą, że Eucharystia, którą codziennie odprawiamy, w sposób nadprzyrodzony wychwala Boga i służy szczęściu tych, którzy w niej uczestniczą.
„Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.”
(J 6, 54–56)